Op de website van De Helena’s, dans en showorkest https://www.helenas.nl/staan mooie stukken over allerlei “oude artiesten en bands” met hun toestemming mogen wij deze stukjes ook plaatsen.
Peter Beil, geboren als Tom Karrasch (Hamburg, 9 juli 1937 – aldaar, 13 april 2007) was een Duitse schlagerzanger, trompettist, componist en orkestleider.
Carrière
Als 12-jarige nam Peter Beil vioolonderricht. Ook speelde hij in een blaasorkest als trompettist. Na afsluiting van de lagere school volgde hij een commerciële opleiding. Daarna kreeg hij een baan als medewerker op de Hamburgse luchthaven. Ten slotte studeerde hij aan de Staatlichen Musikhochschule klassieke trompet. In de weekends trad hij met een studievriend op feesten op. De groep werd groter (6 leden) en noemde zich Crazy Combo, met als leadzanger Peter Beil. In 1958 kreeg de band de mogelijkheid om in de uitzending Toi, toi, toi van Peter Frankenfeld op te treden, waarna Peter Beil een contract kreeg aangeboden van het platenlabel Fontana Records. De eerste opnamen liepen op niets uit, maar met het nummer Corinna, Corinna (1961) kwam de doorbraak en een wekenlange notering in de Duitse hitparades. Onder het pseudoniem Ricky Boys werd de Duitse versie van Hello Mary Lou uitgebracht.
In het daarop volgende jaar kwalificeerde hij zich met het nummer Ein verliebter Italiener voor de Deutsche Schlager-Festspiele in Baden-Baden en eindigde op de laatste plaats. Het project Ricky Boys kende een vervolg, nu met Franco Duval als zangpartner. Hij speelde ook mee in een schlagerfilm en in de film Tanze mit mir in den Morgen zong hij zijn nummer Carolin-Carolina.
Tot ver in de jaren 1960 nam hij succesvol coverversies op van Amerikaanse liedjes, waaronder Und dein Zug fährt durch die Nacht. In 1965 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Nur aus Liebe, dat puntloos bleef.
In 1966 ging hij in zee met het platenlabel CBS. Met het nummer Fremde in der Nacht (Strangers in the night) had hij wederom een succes. Een hernieuwde deelname aan de Deutsche Schlager-Festspiele met het nummer Dahin möcht ich gehen mislukte. In 1970 was hij te zien in de ZDF-Hitparade met het nummer Der Blitz schlug ein en met het nummer Blaue Augen, rote Lippen und kastanienbraunes Haar nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival, echter zonder succes. Desondanks had hij nog enkele succesnummers uitgebracht, waaronder Du, ich, wir beide, Frage die Liebe en Ein Mädchen zum Verlieben. Tot aan het eind van de jaren 1970 nam hij ook de muzikale leiding van de hitparadetournee met Dieter Thomas Heck voor zijn rekening. Ook componeerde hij voor andere artiesten. In 1984 speelde hij bij het Hazy-Osterwald-Sextett als trompettist. Ook als koorzanger was hij regelmatig te zien en te horen.
Privéleven en overlijden
Peter Beil leerde zijn echtgenote Barbara Kalweit (Miss Hamburg) kennen in 1964 bij de Miss-Germany-verkiezingen in Berlijn en hij stapte met haar in het huwelijksbootje in 1966. Zij zijn de ouders van presentatrice en actrice Caroline Beil. Peter Beil overleed in 2007 op 69-jarige leeftijd aan longkanker en werd bijgezet op het kerkhof van Hamburg-Altona.
Peter Beil, geboren als Tom Karrasch (Hamburg, 9 juli 1937 – aldaar, 13 april 2007)[ was een Duitse schlagerzanger, trompettist, componist en orkestleider.
Carrière
Als 12-jarige nam Peter Beil vioolonderricht. Ook speelde hij in een blaasorkest als trompettist. Na afsluiting van de lagere school volgde hij een commerciële opleiding. Daarna kreeg hij een baan als medewerker op de Hamburgse luchthaven. Ten slotte studeerde hij aan de Staatlichen Musikhochschule klassieke trompet. In de weekends trad hij met een studievriend op feesten op. De groep werd groter (6 leden) en noemde zich Crazy Combo, met als leadzanger Peter Beil. In 1958 kreeg de band de mogelijkheid om in de uitzending Toi, toi, toi van Peter Frankenfeld op te treden, waarna Peter Beil een contract kreeg aangeboden van het platenlabel Fontana Records. De eerste opnamen liepen op niets uit, maar met het nummer Corinna, Corinna (1961) kwam de doorbraak en een wekenlange notering in de Duitse hitparades. Onder het pseudoniem Ricky Boys werd de Duitse versie van Hello Mary Lou uitgebracht.
In het daarop volgende jaar kwalificeerde hij zich met het nummer Ein verliebter Italiener voor de Deutsche Schlager-Festspiele in Baden-Baden en eindigde op de laatste plaats. Het project Ricky Boys kende een vervolg, nu met Franco Duval als zangpartner. Hij speelde ook mee in een schlagerfilm en in de film Tanze mit mir in den Morgen zong hij zijn nummer Carolin-Carolina.
Tot ver in de jaren 1960 nam hij succesvol coverversies op van Amerikaanse liedjes, waaronder Und dein Zug fährt durch die Nacht. In 1965 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Nur aus Liebe, dat puntloos bleef.
In 1966 ging hij in zee met het platenlabel CBS. Met het nummer Fremde in der Nacht (Strangers in the night) had hij wederom een succes. Een hernieuwde deelname aan de Deutsche Schlager-Festspiele met het nummer Dahin möcht ich gehen mislukte. In 1970 was hij te zien in de ZDF-Hitparade met het nummer Der Blitz schlug ein en met het nummer Blaue Augen, rote Lippen und kastanienbraunes Haar nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival, echter zonder succes. Desondanks had hij nog enkele succesnummers uitgebracht, waaronder Du, ich, wir beide, Frage die Liebe en Ein Mädchen zum Verlieben. Tot aan het eind van de jaren 1970 nam hij ook de muzikale leiding van de hitparadetournee met Dieter Thomas Heck voor zijn rekening. Ook componeerde hij voor andere artiesten. In 1984 speelde hij bij het Hazy-Osterwald-Sextett als trompettist. Ook als koorzanger was hij regelmatig te zien en te horen.
Privéleven en overlijden
Peter Beil leerde zijn echtgenote Barbara Kalweit (Miss Hamburg) kennen in 1964 bij de Miss-Germany-verkiezingen in Berlijn en hij stapte met haar in het huwelijksbootje in 1966. Zij zijn de ouders van presentatrice en actrice Caroline Beil. Peter Beil overleed in 2007 op 69-jarige leeftijd aan longkanker en werd bijgezet op het kerkhof van Hamburg-Altona.
Bron: helenas.nl
...
Tineke de Nooij zou graag weer een programma willen presenteren op de radio. “Ik ben weliswaar niet meer de jongste, maar mijn hersenen werken nog steeds, hoor. Bovendien gaat iemand die een creatieve geest heeft gewoon door tot zijn of haar dood”, zegt Tineke “Stilzitten kan ik echt niet, schei uit. Het liefst zou ik nog ergens in een krant of tijdschrift columns schrijven. Of tóch een radioprogrammaatje presenteren.”
Tineke, decennialang te horen op de Nederlandse radio, maakte tot afgelopen najaar een programma op Radio Veronica. Dat ‘avontuur’ stopte volgens de presentatrice vrij abrupt. “Na een aantal uitzendingen was het plotseling afgelopen. Het management in Hilversum wilde geen aparte studio meer voor mij huren waar ik wekelijks mijn muziekprogramma kon presenteren. Ik moest naar Amsterdam, maar dat was me te veel gedoe, zeker omdat ik slecht ter been ben. Daarna kreeg ik nog wel aanbiedingen van andere radiostations, maar na al dat gedoe had er daar helemaal geen zin meer in.”
Eerder was Tineke jarenlang te horen op NPO Radio 5, met de ‘Tinekeshow’. De 82-jarige presentatrice heeft in totaal bijna zestig jaar lang radio gemaakt.
Bron: radiofreak.nl
...
Vicky Leandros (71), die in 1972 het Songfestival won met ‘Après toi’, zal zich haar concert in het Duitse Hannover nog lang herinneren.
Tegen het einde van haar show struikelde de zangeres, waarna ze van het podium viel.
Als bij wonder hield ze er geen verwondingen aan over.
Leandros had net een van haar evergreens ingezet, de meezinger ‘Ich liebe das Leben’, toen ze van het één meter hoge podium naar beneden viel.
Ze had net de zin ‘Wat kan er met me gebeuren?’ gezongen. Medewerkers snelden de zangeres meteen te hulp. “Ik ben gestruikeld”, vertelde Leandros achteraf aan ‘Bild’.
Gelukkig viel de artieste op haar zij, waardoor ze er met de schrik vanaf kwam. “Ik denk dat ik een goede beschermengel heb”, aldus Leandros. “Ik had ook op m’n hoofd kunnen vallen, of iets kunnen breken. Maar nu heb ik niet eens een blauwe plek.”
Op de website van De Helena’s, dans en showorkest https://www.helenas.nl/staan mooie stukken over allerlei “oude artiesten en bands” met hun toestemming mogen wij deze stukjes ook plaatsen.
Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.
De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.
Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.
Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetje, Een muis in een molen, De hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.
De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.
Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommen, Tante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.
Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).
Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.
In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.
Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Bron: wikipedia
helena’s.nl
...
Lieve allemaal.
Ik wil graag via deze weg laten weten dat ik per onmiddelijke ingang stop met Harten 10.
Zo begon het bericht op de sociale media van Maria Goosen, de “nieiwe”zangeres van Harten 10.
Nadat ze 2’5 jaar met plezier te hebben gezongen bij harten 10, gooit ze de handoek in de ring.
Onrealistische eisen van Martien, de mannelijke helft van het duo, deden haar besluiten om onmiddelijk te stoppen en verder te gaan als solo artieste.
Tenslotte zegt ze nog, Fans van Harten 10 bedankt en ik heb het met veel liefde voor jullie gedaan.
Wij wensen Maria veel succes met haar solo carriere.
...
Zondag 10 maart van 12:00 tot 14:00 zend Expander Radio alleen dialect uit.
Heb jij een suggestie voor deze 2 uur dialect? geef deze dan door via expanderradio@gmail.com of ga naar de facebook pagina van Expander radio.
https://www.facebook.com/groups/489616902770797
...
Op de website van De Helena’s, dans en showorkest https://www.helenas.nl/staan mooie stukken over allerlei “oude artiesten en bands” met hun toestemming mogen wij deze stukjes ook plaatsen.
Deze keer The Silver Wings
Gerard Wigger uit Saasveld liep vroeger met het idee om met een bandje te beginnen. In zijn vriendengroep waren enkele jongens die mee wilden doen t.w. Harrie Bruns, Gerrit Wegman en Johan Paus. Deze bezetting werd al gauw veranderd. Johan Paus en Gerrit Wegman verlieten de groep en Ben Senger en Gerrit Boomkamp kwamen ervoor in de plaats.
Gerard Wigger en Ben Senger werkten in die periode in een garagebedrijf als monteur in Hengelo. Gerard speelde gitaar in Ben accordeon. Door samen zingen tijdens het werk en praten over muziek zijn ze bij Gerard Wigger bij elkaar gekomen om met de muziek verder te gaan door liedjes te zingen en te begeleiden met gitaar en accordeon. Hieruit zijn de repetities ontstaan. Eerst bij de ouders van Harrie Bruns op de deel en later bij F.H. Loohuis in de werkplaats. Ben Senger ging van accordeon over op orgel (Philicorda) en later elektronisch orgel. (Farfisa)
Samenstelling was toen:
Gerrit Boomkamp – Drums/zang.
Harrie Bruns – Bas gitaar
Gerard Wigger – Gitaar/zang
Ben Senger – Accordeon-Orgel/zang
De band werd al snel uitgebreid met Zanger/Saxofonist Bennie Oude Mulders.
Bennie Oude Mulders, Gerard Wigger, Harrie Bruns, Gerard Lobker en Ben Senger.
Het eerste optreden was een 25-jarige bruiloft van dhr. en mevr. Bults uit Weerselo (schoonouders van de broer van Ben Senger) bij café Everlo, ook in Weerselo op 3 januari 1966. De eerste dansavonden begonnen bij Annink in Bornerbroek (Eef). Een groot succes met volle zalen! Met als gevolg dat wij toen ook bruiloften gingen spelen, overdag met Garard Wigger en Ben Senger. Deze waren toen bij Annink en later ook bij Dreijerink in Enter. Assink in Hengevelde was een bekende locatie voor bruiloften en partijen. Als daar een bruidspaar kwam voor een afspraak en ze wisten niet welke band ze wilden hebben dan schakelde de eigenaar ons in. We hebben daar diverse bruiloften gepeeld waar wij de bijnaam kregen van “Tonic Boys”, omdat we veel tonic dronken. De obers wisten dat zodat we bij aanvang ‘s avonds al een kratje tonic op het podium hadden staan.
Gerrit Boomkamp, de drummer, is op 16 maart 1968 helaas door een bromfietsongeluk overleden en werd toen door Gerard Lobker vervangen. Na enkele jaren, in 1970 verliet Gerard Wigger The Silver Wings en vanaf die tijd gingen ze verder met gitarist/zanger Jan Pot. Dit was voor de band een hele verbetering wat de muzikale prestaties van de band ten goede kwam.
Ben Senger ging op de dag bruiloften, die hij eerst samen met Gerard Wigger verzorgde, daarna verder met Jos Hilgenberg, drummer van de Wicone’s.
Na Annink in Bornerbroek speelden ze bij Kottink in Geesteren, één keer in de maand op zaterdag bij Dika van’n Kruusweg in Markelo (1000 mensen) en Van Olffen in Weerselo. Verder diverse (tent)-feesten, carnaval, kermissen etc. De band is april 1971 opgeheven omdat sommige personen ander invullingen hadden voor de toekomst.
Drummer Gerard Löbker ging daarna spelen bij een 3mans formatie uit Bornerbroek. Gitarist/zanger Jan Pot is overgegaan naar de Little Stars een band uit Langeveen. Harrie Bruns, Bennie Oude Mulders en Ben Senger zijn toen definitief gestopt.
Bandleden door de jaren heen.
Auteur is Ben Senger, voormalig bandlid van ‘The Silver Wings’
Bron: helenas.nl
...
Afgelopen tijd is ook radio Expansie getroffen door Ddos aanvallen.
Door deze aanvallen op onze servers, zijn we niet of slecht bereikbaar.
Het Datacenter waar onze servers zijn ondergebracht is druk bezig dit te herstellen.
DDoS-aanvallen zijn al langere tijd een probleem voor websites. Een aanval kan een site voor uren tot dagen uit de lucht halen.
Om een DDoS-aanval uit te voeren, gebruiken hackers heel veel computers om een stroom aan verschillende informatie naar de desbetreffende server te sturen. De server heeft moeite met deze stroom aan informatie en zo komen de sites verbonden aan de server ook in de problemen. Soms werken hackers in grote groepen samen om een DDoS-aanval uit te voeren, maar vaker is het maar één of een paar hackers met een soort leger onder zich. Zo’n leger noemen we een botnet. Een botnet is een netwerk bestaande uit geïnfecteerde computers die gebruikt kunnen worden door een hacker. Meestal weten de eigenaren van zulke computers niet eens dat hun computer deel uitmaakt van een botnet. Met een botnet is een hacker in staat om in zijn eentje een site te bombarderen met informatie.
...
Vanaf vandaag 26 februari is studio de Kenwood weer terug op het oude nest.
Na een tijdje afwezigheid kunt u weer luisteren naar de klanken van Henk de kenwood.
Elke maandag om 19:00 slingert hij de mooiste hits op de digitale snelweg.
Wij van Expansie heten Henk weer van harte welkom en wensen hem veel succes bij het #1 internet radio station radio-expansie.nl
...
Op de website van De Helena’s, dans en showorkest https://www.helenas.nl/staan mooie stukken over allerlei “oude artiesten en bands” met hun toestemming mogen wij deze stukjes ook plaatsen.
We trappen af met “De Paladijns”
De Paladijns 1968-1975:
François de Laat (orgel, accordeon, zang), Anita van Loon (gitaar, zang), Mariska van Loon (gitaar, zang), Ludo Verhulst (gitaar, basgitaar), Françis de Backer (drums), Jos Stuyts (trompet) sedert 1973
Het trio De Paladijn werd in 1964 opgericht door de zwagers François de Laat en Françis de Backer samen met Ludo Verhulst. François zag de naam Paladijn (een ridder die voor zijn idealen vocht) op een sigarendoosje staan. Ludo Verhulst en Françis de Backer hadden daarvoor bij de gitaargroep The Black Devils gespeeld. Ze traden ook op onder de naam The Paladins.
In 1966 kwam Anita van Loon, de latere echtgenote van Ludo Verhulst, als zangeres bij The Paladins. Haar zusje Mariska sloot zich in 1968 bij de band aan en ging men verder in de stijl van Corry & De Rekels als De Paladijns. Trompettist Jos Stuyts kwam in 1972 bij de groep. Ze werden een populaire amusementsgroep in de West-Brabantse grensstreek. Veel optredens vonden plaats in Zaal Verhoeven in Nispen.
In 1969 brachten ze in eigen beheer een loonpersing single uit op het Telstar label van Johnny Hoes. De oplage van 500 stuks was snel uitverkocht en Telstar besloot de groep een platencontract aan te bieden en de single Vaarwel, ik wil je nooit meer zien! / Hou jij van mij? zelf uit te brengen. Er volgden in de komende jaren nog een 5-tal singles en alle 12 nummers werden ook nog eens op een LP uitgebracht.
In 1972 verschenen ze in het populaire TV programma ‘Op Losse Groeven” en brachten daar Hou jij van mij? Ze traden nog enkele malen op voor de Nederlandse TV.
In Zaal Geerts te Stampersgat vierden ze in oktober 1973 hun 10 jarig bestaan en gaven ze in 1975 ook hun laatste concert toen de groep werd ontbonden.
De Paladijns worden momenteel nog veel gedraaid door de zend Piraten en tijden de grote Piraten festijnen in het land.
Bron: helenas.nl
...Onze ervaren piraten dj’s hebben meer dan 25 jaar ervaring in piratenstreams. Dankzij onze jarenlange ervaring krijg je hier alleen de beste hits van de verschillende studio’s welke aangesloten zijn. Het idee is ontstaan doordat Eric Moes niet meer via de illegale FM wou draaien aangezien de kosten dermate hoog waren. Toen is hij gestart met het opzetten van een website en app waarin iedereen legaal zijn muziek kan draaien / luisteren.
In de loop der jaren zijn er zoveel meer studio’s bijgekomen dat we nu al op 20+ studio’s zitten.
Onze geheime zender en piratenstreamingwebsite beschikt nu over professionele apparatuur. Ook zijn we continu bezig met de belangrijkste zaken. Dat is de output, muziekkwaliteit en verschillende playlists en aangesloten DJ-apparatuur. Het afgelopen jaar is het kwaliteitsniveau van streaming media en geheime zendermuziek sterk verbeterd en naar een hoger niveau getild.
Aangezien de ether niet meer vol zit met signalen van muziekliefhebbers en geheime zenders, zijn er andere signalen die voor overlast kunnen zorgen. Stel, je woont in een gewone straat, hebt internet, wifi-verbinding en modem, laptop met wifi, tablet en/of mobiele telefoon. Dan is de 2,4 GHz-band volledig verzadigd. Het bereik is er niet op verbeterd, vooral die wifi-hotspots niet. Veel mensen zijn hun wifi-signaal kwijt. Misschien gaan ze er nu toezicht op houden.
Mensen luisteren nog steeds via laptops, pc’s of bouwradio’s met jackkabels en tablets. Maar experts zeggen dat internetradio en streaming media sterk groeien. Zo zijn er via internet en in winkels veel radio’s met wifi-verbinding verkocht. Dit aantal groeit zeer snel en heeft potentie. Een paar jaar geleden konden grote radiostations alleen via de ether worden uitgezonden, maar nu zijn live luisterfuncties en websites onmisbaar.
Wilt u graag muziek luisteren en genieten van echte piratenhits? Luister dan naar Radio Expansie, gegarandeerd 24/7 muziek!