Wilt u ons sponsoren en of adverteren op ons internet radio statio en op de website en app?

Wij verzorgen de opmaak of u levert uw advertentie aan, tevens kunnen wij een professionele radio commercial voor u maken.

meer infoo? Neem dan contact op met ons via het contact formulier welke u onderaan de website kunt vinden onder “Contact”

Op de website van De Helena’s, dans en showorkest  https://www.helenas.nl/staan mooie stukken over allerlei “oude artiesten en bands” met hun toestemming mogen wij deze stukjes ook plaatsen.

The Walkers was een Nederlandse muziekgroep uit Maastricht. De genres, bezetting en zelfs de bandnaam veranderden door de jaren heen.

De groep ontstond in 1963 uit de Mosam Skiffle Group. Door de combinatie van popmuziek en skiffle, voorzien van zang van Jean Innemee, had de groep een geheel eigen geluid. Het nummer There’s No More Corn on the Brasos bereikte hoge plaatsen op hitlijsten over de hele wereld. Met de komst van René Innemee in 1973 veranderde de stijl van de band in de richting country. De groep bleef echter succesvol. The Walkers kwam op voorspraak van geluidstechnicus en producer Fred Limpens bij Telstar terecht. Het zou de eerste band zijn die Engelstalige muziek opnam in het muziekhuis van Johnny Hoes.

Muzikanten van The Walkers wonnen in 1977 samen met die van The Classics en Rainbow het eerste Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer. Het winnende liedje Vaan Eysde tot de Mookerhei is sindsdien een carnavalshit gebleven.

In 1980 wijzigde The Walkers de bandnaam in The Press. The Press bestond uit René Innemee, Michel en Walter Nita, John Coenen, Floor Minnaert (toetsen, fluit, saxofoon) en Willy Bronzwaer (drums). De eerste single van The Press, I’m gonna shoot the D.J., werd meteen een hit. In een gewijzigde bezetting ging de band als The Press verder. In 1984 richtten enkele leden de groep Pepperbox op, namen twee singles op onder de naam Dance Dance en hanteerden na korte tijd toch weer de naam The Walkers, ditmaal tot 1989.

Onderstaande personen hebben in The Walkers gespeeld met de jaartallen wanneer begonnen en gestopt

Bron:  helenas.nl

De Grootste Kerstboom ter wereld in IJsselstein zal dit jaar opnieuw worden verlicht. Op zaterdag 7 december, als Sinterklaas is vertrokken en als alles volgens plan verloopt, worden de 120 lampjes voor de 26ste keer aangestoken. De boom van 366,80 meter is eigenlijk de Gerbrandytoren, de officiële naam van de grote radio- en tv-zendtoren in IJsselstein.

Tijdens het evenement tussen 18 uur en 21.30 uur zijn er diverse optredens van artiesten.

De Grootste Kerstboom is bij helder weer tot in de verre omgeving te zien, tot wel 50 kilometer ver en zelfs vanaf de Van Brienenoordbrug in Rotterdam.

Bron: RadioWereld.NL

Op 19 december komt er een einde aan de iconische Soulshow van Ferry Maat. Na bijna vijftig jaar gaat een tijdperk voorbij waarin Maat wekelijks het Nederlandse clubleven verrijkte met zijn unieke muziekkeuze, dat meldt Radiovisie vandaag.

Na het verdwijnen van de zeezenders verhuisde de Soulshow naar verschillende publieke en commerciële zenders, zoals de TROS, Radio 10 en Veronica.  Na zijn pensioen startte Maat vanuit Bonaire met Soulshow Radio, dat ook een live-comeback maakte. Het verlies van zijn vrouw Len en een nieuwe liefde brachten een keerpunt voor Maat. Hij wil zich meer richten op persoonlijke momenten in het leven. Hoewel de live-uitzending op 19 december stopt, blijft Soulshow Radio bestaan.

Bron: spreekbuis.nl

Barend van Deelen, Sophie Hijlkema en Wijnand Speelman worden opnieuw opgesloten in het Glazen Huis van 3FM om zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel. Voor het eerst in de geschiedenis gaan dezelfde dj’s het opeenvolgende jaar het Glazen Huis in. Het Glazen Huis van 3FM Serious Request staat dit jaar in Zwolle.

Traditie

Traditiegetrouw voert 3FM in de week voor kerst actie voor het goede doel en zetten de dj’s zich samen met heel Nederland dag en nacht in om zoveel mogelijk geld in te zamelen, deze editie voor kinderen met een metabole ziekte.

Niet eten en geen mobiele telefoon

Ook dit jaar hebben de Glazen Huis-dj’s te maken met een extra uitdaging: zij moeten tijdens de actieweek hun mobiele telefoon inleveren en kunnen daarom alleen contact met het thuisfront onderhouden via de  radio of tijdens een bezoek aan het Glazen Huis in Zwolle. De extra beproeving resulteerde vorig jaar in mooie momenten met familieleden en extra focus op de actie. Traditiegetrouw eten de dj’s tijdens 3FM Serious Request niet, maar krijgen zij op vaste tijdstippen sapjes die uit allerlei ingrediënten kunnen bestaan.

Over 3FM Serious Request

3FM Serious Request zet zich ook dit jaar weer in voor het goede doel, deze editie voor Metakids, dat strijdt tegen metabole ziekten. In de week voor kerst, van 18 t/m 24 december, staan de radiozender en online kanalen van 3FM volledig in het teken van de actie. Barend van Deelen, Sophie Hijlkema en Wijnand Speelman maken 24 uur per dag live radio en online content vanuit het Glazen Huis op het Rodetorenplein in Zwolle. Meer informatie via deze website.

Bron: mediamagazine.nl

Met verschillende radiostations al opdrachtgever, die ook nog eens verhuizen, is het als nieuwslezer af en toe knap lastig om te onthouden waar je naartoe moet rijden. Dat ondervond ook Ronald Remmelzwaan afgelopen dinsdag, die het nieuws moest lezen op Radio Veronica.

Want in plaats van naar Mediahuis Radio aan de westkant van Amsterdam te rijden, stond de nieuwslezer bij Mediavaert aan de oostkant van Amsterdam, waar Qmusic en Joe gevestigd zijn. Het gevolg was dat Veronica om 14 uur terug moest grijpen op het standaard ANP-bulletin.

“Dan heb je de hele week in je hoofd dat je daar heen moet en dat verandert dan blijkbaar ook niet meer in je hoofd, dus ik zat daar keurig ruim op tijd,” ze verklaarde de nieuwslezer een haf uur later op Veronica.

Groot was zijn verbazing dan ook toen hij niet naar binnen mocht. “Dus ik belde met m’n contactpersoon dat ik er niet in werd gelaten.” En toen kwam de aap uit de mouw: het verkeerde pand.

“Er verandert natuurlijk zoveel in radioland, dus ik had blijkbaar in mijn hoofd dat Veronica daar zat”, verklaarde Remmelzwaan zijn vergissing. “Ook in de hal zag ik daar het Veronica logo hangen, maar dat had met de gids te maken denk ik.”

Bron: RadioWereld.NL

Een 43-jarige man die in april dit jaar de woning van Edwin Evers in Hardenberg binnensloop, moet 120 dagen de cel in. De insluiper betrad de woning via de garage. Hij douchte zich uitgebreid in het huis van de Radio 538-dj, die zich bij het zien van de camerabeelden ‘rotschrok’ en 112 belde.

Evers zag op 25 april via de camerabeelden in zijn huis een onbekende gast op zijn terrein lopen. De ingeseinde politie trof de 43-jarige man even later in het gastenverblijf van Evers’ woning aan. Media meldden eerder dat de insluiper wekenlang van het gastenverblijf gebruik had gemaakt, maar dat kan volgens justitie en de rechtbank Overijssel niet bewezen worden.

‘Schrok me rot’

Edwin deelde het verhaal eerder op Radio 538, in zijn middagshow ‘Evers & Co’. “Ik schrok me rot. Ik was aan het werk in de studio en zag plotseling iemand achter mijn garage lopen”, zei hij toen.

Hij waarschuwde direct de politie. “Binnen no-time stonden er drie politieauto’s voor de deur. We gingen naar boven en zagen dat de douche nog warm was, het handdoekje hing over de deur en het bed was opgemaakt”, aldus Evers.

Het is niet de eerste keer dat de 43-jarige man is veroordeeld: hij is al jaren in beeld binnen de GGZ en politie en justitie. Uit een reclasseringsrapport blijkt dat de man “veelvuldig overlastgevend gedrag vertoont”.

Bron: Radiofreak.nl

De publieke omroep moet vanaf 2027 extra bezuinigingen doorvoeren. Bovenop de eerder aangekondigde 100 miljoen euro, wordt de landelijke publieke omroep jaarlijks met 6,6 miljoen euro gekort. Ook de regionale en lokale omroepen krijgen te maken met inleveringen van respectievelijk 1,7 miljoen en 184.000 euro per jaar. Dit blijkt uit een brief van minister Bruins van Cultuur.

Lokale omroepen, die in de komende jaren moeten doorgroeien naar streekomroepen, worden ook getroffen. Het budget voor hun professionalisering daalt met 3 miljoen euro in 2026, 2,6 miljoen in 2027 en 1,1 miljoen in 2028.

Bron:

Op de website van De Helena’s, dans en showorkest  https://www.helenas.nl/staan mooie stukken over allerlei “oude artiesten en bands” met hun toestemming mogen wij deze stukjes ook plaatsen.

Roy Kelton Orbison (Vernon, Texas, 23 april 1936 – Nashville, Tennessee, 6 december 1988) was een Amerikaanse country- en rockzanger. Hij staat sinds 1987 in de Rock and Roll Hall of Fame en de Nashville Songwriters Hall of Fame. In 1989 werd hij opgenomen in de Songwriters Hall of Fame. In 2006 kreeg Orbison postuum een ster op de Music City Walk of Fame en in 2010 op de Hollywood Walk of Fame. In 2014 werd Orbison opgenomen in de Musicians Hall of Fame.

Roy Orbison begon zijn carrière in 1956 bij het platenlabel Sun Records dat geleid werd door Sam Phillips en waar ook Elvis Presley, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis en Carl Perkins onder contract stonden of hebben gestaan. Met het nummer Ooby Dooby waarvan er zo’n 500.000 stuks werden verkocht en dat tot nummer 56 op de Billboard Top 100 kwam, scoorde hij zijn enige hit voor Sun. In de periode dat hij voor het platenlabel actief was, wist hij al dat zijn hart bij het zingen van ballads lag. Sam Phillips, de eigenaar van Sun Records, wilde echter dat Orbison uptempo songs opnam, dit zeer tegen de zin van Orbison. Toen Orbison een grote hit schreef voor The Everly Brothers (Claudette), zag hij zijn kans schoon en kocht zijn platencontract bij Sun Records af om zodoende ergens anders zijn geluk te kunnen beproeven.

Orbison kwam terecht bij het platenlabel RCA waar Elvis Presley vele hits opnam. Orbison bleef echter niet lang. Na een aantal nummers op plaat te hebben gezet verliet hij in 1959 het label en kwam terecht bij Monument Records dat onder leiding stond van Fred Foster.

Orbisons eerste single, Up Town, was een bescheiden succes en bereikte plaats 72 in de Billboard Top 100. De opvolger werd uitgebracht in 1960 en maakte van Roy Orbison een wereldster. Van Only the Lonely gingen ruim twee miljoen exemplaren over de toonbank en met dit nummer creëerde Orbison iets dat nog nooit eerder in de rock-‘n-roll was gehoord: de dramatische rockballad. Tussen 1960 en 1965 produceerde Orbison klassiekers als Running Scared, Crying, Blue Angel, Falling, Blue Bayou, It’s Over, In Dreams en Oh, pretty woman. Vaak rustig beginnend, bouwde Orbison langzaam naar een climax toe die zowel in de arrangementen als in de stem en teksten van Orbison tot uitdrukking werd gebracht. De stem van Orbison en de composities van zijn songs zouden hem de status van legende bezorgen. Er was echter nog een element dat de muziek van Orbison uniek maakte: hij had ook het talent om liedjes op een totaal vernieuwende manier te schrijven. Het was in de beginjaren zestig de gewoonte om een song volgens een vast patroon te schrijven (A,B,C,B,D,B). Orbison schreef echter bijvoorbeeld in schema’s als A,B,C,D…Z. Er kwam in het hele liedje dus geen enkele herhaling van zinnen voor. Het vroegste voorbeeld hiervan is de song Wedding Day uit 1961, maar In Dreams en Falling uit 1963 zijn de bekendste voorbeelden. Running Scared uit 1961 was een song die ook afweek van wat gewoon was op dit gebied doordat het refrein aan het einde van het lied zat in plaats van in het midden. Toen het contract bij Monument Records in 1965 afliep was Orbison een wereldster met platenverkopen die de 30 miljoen hadden overschreden.

Orbison tekende voor het MGM-label, dat bereid was om hem het tot dan hoogste bedrag ooit (1 miljoen dollar contant) voor een platenartiest te betalen. Verder kreeg hij de kans om in films te acteren. MGM bedong echter dat er per jaar 30 songs en 1 album geproduceerd moesten worden. Daarmee kwam de nadruk te liggen op de kwantiteit in plaats van op de kwaliteit van de songs, dit in tegenstelling tot wat bij Monument Records gebruikelijk was. De eerste single op het MGM-label is de top 20-hit Ride Away. Het zou zijn grootste hit voor MGM zijn. In 1966 haalde hij met Cry Softly Lonely One (top 52) zijn laatste hitnotering in Amerika. In Engeland had hij meer hits, met als hoogste notering Too Soon To Know dat in 1966 de top 3 haalde. Penny Arcade is in 1969 zijn laatste notering in Engeland. Het opkomen van de Beatles en andere Britse bands (The British Invasion) en de daarmee veranderende smaak bij het platenkopend publiek zorgde ervoor dat de aanwezigheid van Orbison in de hitlijsten minder werd. Verder vonden er grote tragedies in zijn privéleven plaats. Zijn vrouw Claudette kwam in 1966 om het leven bij een motorongeluk en twee van zijn drie zoons vonden in 1968 de dood bij een brand in zijn landhuis. De carrière van Orbison kwam in een diep dal terecht. De hits bleven uit en het (grote) publiek leek hem vergeten te zijn. Zijn concerten in Engeland werden nog wel goed bezocht, omdat de fans hem trouw bleven, maar in zijn thuisland Amerika bleek dat volkomen anders. Daar trad hij met regelmaat op voor een klein publiek.

In 1973 werd zijn contract bij MGM ontbonden. Een jaar later tekende hij bij Mercury Records en nam daar het album I’m Still In Love With You op. Niet alleen is dit album onder de artistieke maat vergeleken bij zijn vroegere werk, muzikaal gezien verraste Orbison de luisteraar niet meer met de vocale hoogstandjes die hem zijn bijnaam “The Big O” hebben opgeleverd. In 1977 tekende Orbison opnieuw bij Monument Records en nam het album Regeneration op. Dit album is beter dan het voorgaande, maar kon ook niet de vergelijking doorstaan met zijn vroegere werk. Een tweede album is afgemaakt (nooit uitgebracht) toen Orbison hartklachten kreeg, nadat hij optrad in een show ter nagedachtenis aan Elvis Presley, die kort daarvoor overleed. Hij onderging een hartoperatie en kreeg 3 bypasses.

Kort daarna verliet Orbison Monument Records. In 1979 tekende hij bij Aslyum Records en bracht daar het album Laminar Flow uit. Het album bevatte matige discoachtige liedjes met uitzondering van Poor Baby en Hounddog Man. Ondertussen is er achter de schermen iets op gang gekomen, want Orbison was dan wel niet meer een succesvol platenartiest, zijn werk uit de jaren zestig heeft echter wel zijn sporen nagelaten bij jongere collega’s. Linda Ronstadt nam Blue Bayou op (1977), Don McLean Crying (1980) en Van Halen Oh, pretty woman (1981) en allen scoorden zij daarmee grote hits. Zelf scoorde Orbison samen met Emmylou Harris in 1980 eindelijk weer een hit met That Loving You Feeling Again. Het leverde hem zijn eerste Grammy Award op.

Vanaf die tijd begon Orbison aan een comeback te werken en kwam hij meer en meer in de spotlights te staan. Zo stond hij in het begin van de jaren tachtig in het voorprogramma van de Eagles en liet zich daardoor aan een groter en jonger publiek zien. In 1983 verscheen hij op televisie door een concert te geven getiteld Roy Orbison live in Austin City Limits Texas. In 1985 trad hij op bij Farm Aid en bracht hij een nieuwe single uit, Wild Hearts. Het is een ballad die een ouderwets goede Orbison laat horen. Het grote publiek merkte deze song echter niet op. Ook maakte hij dat jaar een album met zijn oude Sunmaatjes Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Johnny Cash. Het album heette The Class of ’55. In 1986 werd het nummer In Dreams gebruikt in de cultfilm Blue Velvet, geregisseerd door David Lynch. Hierdoor kwam Orbison onder de aandacht van een jong publiek. Velen wilden weten wie de zanger van In Dreams is en ontdekten daardoor de muziek die Orbison tot dan gemaakt had. In 1987 nam Orbison samen met k.d. lang Crying opnieuw op als een duet. Het nummer werd in Amerika een hit en het leverde hem opnieuw een Grammy Award op. In hetzelfde jaar werd hij opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame dat een jaar eerder in het leven was geroepen. Daarmee werd de status van Roy Orbison als belangrijke pionier en vernieuwer van de rock-‘n-roll officieel bevestigd en erkend door de muziekindustrie. In datzelfde jaar nam hij een televisiespecial op waarvan de zwart-wit video Roy Orbison and Friends, A Black and White Night uitkwam. In deze show bracht Orbison al zijn grote hits, inclusief twee nummers van zijn dan nog nieuw uit te komen album, ten gehore. Hij werd omringd door gastmuzikanten als Bruce Springsteen, Elvis Costello, Bonnie Raitt, Tom Waits, Jennifer Warnes, k.d. lang, Jackson Browne, J.D. Souther en James Burton (ex-gitarist van Elvis Presley). De laatste twee genoemden zijn in duet in de clip. Orbison kwam eindelijk terug aan de top en maakte dat nog eens duidelijk door in 1988 deel uit te maken van de supergroep The Traveling Wilburys, waarvan ook Bob Dylan, George Harrison, Jeff Lynne en Tom Petty deel uitmaakten. Het debuutalbum heette Traveling Wilburys Vol. 1, waarvan wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht werden. Orbison stierf op 6 december 1988 plotseling als gevolg van een hartstilstand bij zijn moeder thuis in Hendersonville, een voorstadje van Nashville. Orbison was in voorbereiding op een wereldtournee. Zijn stoffelijk overschot werd begraven in een anoniem graf op de Westwood Village Memorial Park Cemetery in Los Angeles.

Zijn nieuwe album werd in januari 1989 postuum uitgebracht onder het Virginlabel. De single You Got It werd een wereldwijde hit. De enige keer dat Orbison You Got It voor een publiek zong was drie weken voor zijn dood op het Diamond Awards Festival in het Sportpaleis in Antwerpen, waar hij een Diamond Award kreeg, omdat hij 25 jaar tot de “top of the bill” behoorde. De opnames van dat optreden werden gebruikt voor de videoclip van You Got It. De tweede single, She’s a mystery to me werd ook een hit. Dit nummer werd voor Orbison geschreven door Bono en Edge van U2. In 1992, vier jaar na zijn dood, werd het nummer I Drove All Night een hit in Engeland en bereikte daar de 7e plaats. De opvolger Crying (duet met k.d. lang) haalde in datzelfde jaar de 13e positie. Roy Orbison was, in tegenstelling tot veel van zijn tijdgenoten, helemaal terug aan de top toen hij stierf en keek vooruit naar nieuwe dingen en niet terug op oude vergane glorie. Vandaag de dag wordt hij door velen in de muziek business erkend als een van de grootste artiesten die de rock-‘n-roll heeft voortgebracht. Zijn platen blijven goed verkopen en zijn in aantal de 100 miljoen ruim gepasseerd. Hij is voorbeeld en inspiratie voor vele artiesten en dat voor iemand tegen wie producer Jack Clement (Sun Records) ooit zei; “Roy, you’re never gonna make it as a ballad singer“.

Bron: helenas.nl